İnsanoğlunun sahip olduğu kötü bir alışkanlık, bir şeye ancak yokluğunda değer vermek.

İnsanoğlunun sahip olduğu kötü bir alışkanlık, bir şeye ancak yokluğunda değer vermek.
 
Paramız olmadığında ona değer veririz.
Ölürken zamana değer veririz.
Aileyi kaybettiğimizde ona değer veririz.
Soğuğa sıcakken değer veririz ve soğukken sıcak olmasını isteriz.
 
Ancak hafif bir darbe aldığımızda hayatı sonraya ertelemeyi bırakırız. Geçmişin anılarıyla ya da ulaşıp ulaşamayacağımızı bile bilmediğimiz bir geleceğin özlemiyle yaşarken, çıkışı olmayan bir hapishanedeymişçesine şimdiki zamanın acısını çekeriz.
 
Küçücük çocuklarımızdan şikayet ederiz ve onlar büyüyünce tekrar çocuk olsunlar isteriz.
Ebeveynlerimizle tartışarak yaşıyoruz ve onlar öldüklerinde tüm varlığımızla geçmişe gidip onlara bir kez daha sarılmayı dileriz. Yanlış mı?
 
Sahip olmadığımız her şeyden şikayet eder, fazlalıklarımızdan keyif almayı unuturuz. Dün bitti ve gelecek belirsiz. Sadece burada ve şimdi yaşayabilir ve elimizden gelenin en iyisini ekebiliriz, en iyisini sonra biçeceğimize güvenebiliriz.
 
Birini veya bir şeyi ne kadar sevdiğinizi ve değer verdiğinizi ifade etmek ve "göstermek" için elinizden gelen her andan yararlanın, zaman geçer ve böylece oyunculuk yapmadığınız için suçluluk veya pişmanlık duymazsınız, her anın tadını çıkarın ve şefkatle davranın.
 
SENİ SEVİYORUM demek için neden bekliyorsun?
Neden bugün istediğin şey için savaşmıyorsun?
Neden gülümsemeleri, sarılmaları ve öpücükleri saklayasınız?
Neden özür dilemiyorsun?
 
Bitene kadar zamanımızın tükenebileceğine asla inanmayız.
 
Bir şeyi kaybedene kadar kaybedebileceğimize asla inanmayız. Ölene kadar öleceğimize asla inanmayız.
 
Neden parlarken güneşten en iyi şekilde yararlanmıyorsunuz?
 
Neden yağmur yağarken yağmurun bizi ıslatmasına izin vermiyoruz? Neden mutlu olduğumuzda gülüp, acı çektiğimizde ağlamayız?
 
Acı çekmek de yaşamaktır. Acıtması da onu HİSSEDEBİLECEĞİNİN bir işaretidir. Hissetmek hala UMUT olduğunun bir işaretidir.
 
Yaşamaya başlamak için ölmek üzere olduğunuzu öğrenmek için beklemeyin. Hayat tam da bu, BURADA ve ŞİMDİ.
Diğer her şey illüzyon!!
 
Acılar, sevgiler, korkular, üzüntüler, hepsi burada yaşadığımız deprem de öyle,
Acılar paylaşılınca azalır. Duyguları dışarı vurmak da bizi rahatlatır.
Gelin bu yaşadığımız deprem sürecinde birbirimize destek olalım. Beraber ağlayalım beraber yanalım.
Yargılamadan insanların yaptıklarının sebebini anlamaya çalışarak.
Gün birlik günü …
Tüm ülkemize sevgiyle ve duayla bakalım
Selam ve Sevgilerimle efendim
SİZİ SEVİYORUM…
SİZİ SEVİYORUM…
SIZI SEVİYORUM…