AFFETTIĞINDE; SENİ KİM İNCİTTİYSE SADECE ONU SERBEST BIRAKMIYORSUN, SENİ ACI İÇİNDE TUTAN BÜTÜN BİR KEDER DÖNGÜSÜNÜ KIRIYORSUN.
Affetmek seni özgür kılar, sadece diğerini değil, seni özgür kılar. Affetmek, seni acı içinde tutan bir acı döngüsünü ve tekrarlayan bir acı ve hayal kırıklığı kalıbını kırmaktır.
Affetmek, kendine dikkat etmektir, huzurunun, refahının, ruh sağlığının bir başkasının tutumlarından çok daha önemli olduğunu fark etmektir.
insanlar seni incitirler, ister kendi sınırlamalarınla, ister abartılı beklentilerinle ya da basitçe bilinçsiz olarak….
Mesele asla incinmemek değil, mesele yaralarını ne yaptığındır.
Suçlamak, yargılamak, kınamak, asla iyileşmeyecek bir yarayı sürekli dürtmektir.
Bak canım yaşadığın birçok durumun zor olduğunu, birçok insanın sana iyi davranmadığını biliyorum ama neden hala bazı insanlara (hayatında olmayanlara bile) seni üzmeye devam etme gücünü veriyorsun?
Başkasının gücünü, durumdan alıp, artık kendini o acıya zincirlemeyeceğine karar vermek gerekir. Bu sadece bir eylem değil, bir süreç. Bir kelimeden daha fazlası, duygusal asimilasyonun tam bir sistemi. Sınırlarını kabul edip zaman aldığını anlamak lazım, bakmanın ve incinmenin orada olduğunu görmek için. Ama sınırlamaların karşısında diğerini şefkatle görmek için çabalamalı, deneyimlerinden vazgeçmeli ve peşine bırakmaya razı olmalısın. Senin için huzurun için.
Bir zamanlar size zarar veren herkesi serbest bırakarak başlayın ve onaylayın:
"Bütün suçluluk ve üzüntülerimi serbest bırakıyorum.
Başka kimseye duygusallığımı kontrol etme gücü vermiyorum. Beni bir şekilde hayal kırıklığına uğratan herkese bağlayan zincirleri kırıyorum.
Herkesin bir sınırı olduğunu ve herkesin benim istediğim gibi davranmadığını kabul ediyorum. Bir zamanlar bana zarar veren insanları o anda huzura kavuşmayı kabul ederek affediyorum ve serbest bırakıyorum."
İsterseniz sizde yorumda kabul edip onun onaylayabilirsiniz
Sevgi ve minnetle
Sizi seviyorum…
Sizi seviyorum…
Sizi seviyorum…
